Ewidencja gruntów i budynków prowadzona jest na podstawie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Natomiast cechy gruntów i inne przesłanki, które decydują o zaliczaniu gruntów do poszczególnych użytków gruntowych, zawiera tabela stanowiąca załącznik nr 6 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (EGiB) – definicja gruntu rolnego zabudowanego Br zawiera poniższa treść powołanego przepisu:
Do gruntów rolnych zabudowanych zalicza się grunty objęte zabudową zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej, w szczególności:
- zajęte pod budynki przeznaczone do produkcji rolniczej, nie wyłączając produkcji rybnej, w szczególności: spichlerze, przechowalnie owoców i warzyw, stodoły, budynki inwentarskie, budynki na sprzęt rolniczy;
- zajęte pod budynki przeznaczone do przetwórstwa rolno-spożywczego, z wyłączeniem gruntów zajętych pod przemysłowe zakłady przetwórstwa rolniczego bazujące na surowcach pochodzących spoza gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą te budynki;
- zajęte pod budynki mieszkalne oraz inne budynki i urządzenia, w szczególności: komórki, garaże, szopy, kotłownie, podwórza, place składowe, place postojowe i manewrowe, śmietniki, składowiska odpadów itp., jeżeli tworzą z gruntami rolnymi i budynkami, o których mowa pkt 1 i 2, zorganizowaną całość gospodarczą;
- położone między budynkami i urządzeniami, o których mowa w pkt 1–3, lub w bezpośrednim sąsiedztwie tych budynków i urządzeń i niewykorzystywane do innego celu, który uzasadniałby zaliczenie ich do innej grupy użytków gruntowych, w tym zajęte pod rabaty, kwietniki, warzywniki.
W przypadku gdy w granicach istniejącej działki siedliskowej znajdują się tylko budynki i urządzenia, o których mowa w pkt 3, to grunty zajęte pod te budynki i urządzenia zalicza się do gruntów rolnych zabudowanych, jeżeli z projektu zagospodarowania działki lub terenu wynika, że stanowią one zorganizowaną całość gospodarczą z innymi projektowanymi budynkami, przeznaczonymi do produkcji rolniczej, objętymi ważnym pozwoleniem na budowę.
Z przywołanej definicji wynika, że gruntu rolnego zabudowanego nie może stanowić grunt, który nie jest działką siedliskową (nie jest zabudowany budynkiem mieszkalnym), ponieważ grunt rolny zabudowany to grunty objęte zabudową zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej.
Siedlisko jest miejscem czyjegoś zamieszkania/domu. Działka siedliskowa jest zatem miejscem o charakterze prywatnym, w którym posadowiony jest dom mieszkalny i zabudowania gospodarskie oraz podwórko. Miejsce, w którym koncentrują się czynności życiowe rolnika i jego rodziny – zaspokajane są elementarne potrzeby życiowe.
Z obowiązujących przepisów wynika, że użytek rolny – grunt rolny zabudowany „Br” nie może wystąpić bez konturu klasyfikacyjnego. Użytek Br musi być objęty konturem klasyfikacyjnym, czyli ciągłym obszarem gruntu, wyodrębnionym w wyniku gleboznawczej klasyfikacji gruntów, obejmujący grunty zaliczone do jednej klasy bonitacyjnej np. Br-R IIIa.
Istotną kwestią przy zaliczaniu terenu są również zapisy w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.